Poruszając kwestię współczesnego rozumienia wojny informacyjnej oraz dążąc do tego, by pojęcie to przedstawiać adekwatnie do jego znaczenia, nie można pominąć faktu, że dość często w opracowaniach mających naukowe aspiracje termin ten bywa błędnie stosowany w sposób zamienny z pojęciem walka informacyjna.
Jeżeli poprawnie posłużymy się istniejącym dorobkiem nauki, to już na poziomie analizy definicji słownikowo-encyklopedycznych nie powinniśmy przeoczyć, że walka nie równa się wojnie. Z tego rodzaju definicji wynika bowiem, że wojna to otwarty, zamierzony i ogłoszony konflikt zbrojny między państwami lub narodami. Potwierdzają to stanowiska teoretyków wojny, stosunków międzynarodowych oraz politologów: wojna stanowi akt przemocy, w ramach którego przy pomocy sił zbrojnych jednostki zorganizowane polityczne dążą do narzucania własnej woli innym podmiotom. Walka natomiast jest jednym z elementów (przejawów) wojny, chociaż pamiętać należy, że można prowadzić walki nie przechodząc do stanu wojny. Uchwycić i sprecyzować istotę wojny informacyjnej można analizując zagadnienie poszerzania się zakresu domen, które wykorzystywało się i wykorzystuje podczas prowadzenia działań wojennych. Podstawowa początkowo domena lądowa w stosunkowo szybkim czasie została wzbogacona o środowisko morskie. Znacznie później wojny zaczęto prowadzić również w domenie powietrznej. Wynalazki i osiągnięcia naukowe powstałe w drugiej połowie XX w. oraz przyspieszenie rozwoju techniczno-technologicznego w pierwszych dwu dekadach XXI w. spowodowały, że środowiskiem, w którym można prowadzić wojny stała się także przestrzeń kosmiczna oraz infosfera. Postępującemu otwieraniu nowych środowisk na możliwości prowadzenia wojen towarzyszą przeobrażenia struktur organizacyjnych sił zbrojnych, w których oprócz klasycznej triady (siły lądowe, marynarka wojenna, siły powietrzne) powstały i są rozwijane wojska kosmiczne oraz wojska cybernetyczne (informacyjne). Kontynuując rozważania kwestii właściwego pojmowania istoty wojny informacyjnej należy zaznaczyć, że tego typu wojna w czystej postaci nie miała jeszcze miejsca. Współcześnie bowiem możemy mówić jedynie (o czym wspomniano już wcześniej) o poszerzaniu informacyjnej domeny wojen.
Za możliwościami prowadzenia wojny informacyjnej w czystej postaci rozgrywanej w przestrzeni informacyjnej przy pomocy środków i działań informacyjnych przemawia tempo oraz charakter rozwoju społecznego i technologicznego, w ramach którego następuje ciągły przyrost nowych rozwiązań przydatnych w sferze wojennych konfrontacji. W świetle zasygnalizowanych uwarunkowań można stwierdzić, że wojna informacyjna to zorganizowana forma przemocy zastosowana przez państwo (koalicję państw, sojusz), w ramach której podjęta zostaje próba rozstrzygnięcia istniejących sporów, zaspokojenia żądań czy narzucenia określonych rozwiązań na drodze prowadzonych na bardzo szeroką skalę obezwładniających działań informacyjnych w różnych sferach: politycznej, gospodarczej, wojskowej, społecznej, ekologicznej, realizowanych przy użyciu różnych narzędzi informacyjnych (propaganda, ataki cybernetyczne, zakłócenia radioelektroniczne, agenci wpływu, manipulacja opinią publiczną itp.).
W wojnie informacyjnej, gdy dojdzie do niej w „czystej” formie, nie będzie klasycznych walk zbrojnych lub pojawią się one w formie incydentalnej, ponieważ działania ofensywne i defensywne będą prowadzone w szeroko rozumianej infosferze. Uzyskanie przewagi i opanowanie przestrzeni informacyjnej pozwoli stronie, która to osiągnie na sparaliżowanie możliwości w zakresie stawiania oporu i reakcji oraz realizację celów bez użycia siły militarnej.
W wojnie informacyjnej brać będą udział nie tylko komputery i sieci komputerowe, ale również systemy sztucznej inteligencji. Będzie ona obejmować informacje we wszelkiej postaci, przesyłane różnymi kanałami, począwszy od ludzi i ich fizycznego środowiska do tekstów drukowanych, sieci telefonicznych, radia, telewizji, komputerów i sieci komputerowych. Wojna taka składać się będzie z operacji wymierzonych w treści informacji i związane z nimi systemy, włącznie z oprzyrządowaniem, oprogramowaniem i pracą ludzi.
Spektrum już działających i możliwych do zastosowania narzędzi oraz potencjalnych celów, które mogą zachęcać do wywołania wojny informacyjnej jest szczególnie duże w przypadku państw posiadających dostęp do wysoko rozwiniętych technologii i rozwiązań technicznych. W związku z tym uczestnikami wojen informacyjnych w pierwszej kolejności stać się mogą przeciwnicy, którzy dysponują podobnym potencjałem techniczno-technologicznym oraz kadrami specjalistów. Zaznaczyć należy, że wojna informacyjna może przybrać także charakter wojny wewnętrznej (domowej).
Podsumowując należy podkreślić teoretyczne i praktyczne znaczenie poprawnego rozumienia terminu „wojna informacyjna”. Wiąże się to zarówno z tworzeniem warunków do prowadzenia w sposób uporządkowany dyskusji naukowej w zakresie istoty bezpieczeństwa informacyjnego, jak i z podejmowaniem koniecznych rozstrzygnięć np. w dziedzinie teorii i praktyki sztuki wojennej czy prawa konfliktów zbrojnych związanych z poszerzaniem informacyjnej domeny współczesnych wojen. Trzeba pamiętać, że wojna informacyjna to nadal wojna przyszłości, ale przyszłości coraz bliższej zważywszy na dynamikę procesów związanych z systematycznym zwiększaniem możliwości działania człowieka w infosferze.
Dr hab. Włodzimierz Fehler, prof. uczelni (Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach). Autor ponad 140 publikacji poświęconych teorii bezpieczeństwa, bezpieczeństwa wewnętrznego i bezpieczeństwa informacyjnego.
PL 
EN